تنبیه بدنی ممنوع!

محمد سبحانی، رئیس هیات ژیمناستیک استان مازندران، طی ارسال نامه ای به ادارت ورزش شهرستان ها خواستار برخورد با مربیانی گردید که تنبیه بدنی را در کلاس های خود در جهت آموزش بکار می گیرند.

 

متن نامه

ریاست محترم اداره ورزش و جوانان شهرستان

ریاست محترم هیات ژیمناستیک

پس از سلام باطلاع می رسد :

در دوران بی خبری و جهالت ، تنبیه بدنی دانش آموزان جایز بود و یکی از فاکتورهای پیشرفت بحساب می آمد !!؟‌ اما امروز علمای تعلیم و تربیت پس از تحقیق و تفحص تنبیه بدنی را نه تنها مجاز نمی دانند بلکه آنرا شیوه ای مخرّب فرض می نمایند . امروز روی آوردن به این سبک کهنه و مطرود ، عدم توانائی های مربی و یا معلم را بیشتر آشکار می نماید . و همان طور که قبلاً اعلام شد مجدداً تأکید می نماید باید در ایجاد نشاط در محیط آموزش تلاش شود تا بدین ترتیب فضای آموزش به محیطی دل پذیر تبدیل شود . علیهذا خواهشمند است دستور فرمایند ضمن نظارت دقیق و مستمر ، اسامی این قبیل مربیان را اعلام تا نسبت به ابطال کارت مربی گری آنان اقدام شود .

 

محمد سبحانی

رئیس هیات ژیمناستیک استان مازندران

منبع:   هیات ژیمناستیک استان مازندران

اینجانب به نوبه خود از اقدام جناب آقای سبحانی تشکر نموده و خواستار ابلاغ دستورالعمل مشابه از طرف دیگر هیئت های ورزشی مرتبط با کودکان در کلیه استان ها، مخصوصا ژیمناستیک می باشم.

تنبیه کودکان از نظر دکتر هولاکویی

داستان وجود "تنبیه و توهین در ورزش" برای من از کجا آغاز شد- قسمت اول

حدودا یک و نیم ماهی بود که دختر پنج و نیم ساله ام  به ژیمناستیک نزدیک خانه مان می رفت محیط باشگاه را از نزدیک دیده بودم و انصافا تمیز و مرتب و دارای تهویه مناسب بود هر چند که در زیرزمین قرار داشت.

دخترم  بیشتر مواقع از عصبانیت مربی ژیمناستیک شکایت می کرد و می گفت که نمی خواهد به ژیمناستیک برود و خانمم که خود در کودکی به ژیمناستیک رفته بود می گفت که در همه جا مربی ها بد اخلاق و عصبانی هستند و تا تنبیه نباشد در ژیمناستیک بچه پیشرفت نمی کند.

یک روز خانمم حال نداشت  قرار شد من دخترم را به باشگاه ببرم. اول از همه به باشگاه رسیدیم و منتظر شدیم بقیه هم بیایند.

مربی آقایی حدودا  24 ساله بود. بچه ها شامل دو دختر و 6 پسر بودند. در طول یک ساعتی که آنجا تمرین انجام شد حتی یک کلمه مثبت و تشویقی از دهان مربی خارج نشد  اول که وارد شد یک سیلی یواشکی و شوخی مابانه به بچه ها زد و به نظرم به بچه ها یادآوری کرد که حواستان باشد اینجا کتک وجود دارد.

توهین ها و کتکهایش شامل موارد زیر بودند:

- دوست داری بیام بزنمت.(چندین بار)

- غلط بروی می آیم گوشت را می کشم و عملا گوش دو تا از بچه ها را یواشکی کشید.

- یک چوب یک و نیم متری آورد و برای راهنمایی اینکه تا کجا بپرند از آن استفاده می کرد ولی گاهس یواشکی بچه هایی را که نم توانستند تمرین را درست رانجام دهند تنبیه می کرد.

- به بچه ها گفت که کی تا بحال کتک خورده و از تک تک بچه ها پرسید . بیچاره دختر من هم گفت که کتک خورده ام. شاید فکر کرده کتک یک چیز خوردنی است مثل بیسگویت.

-لحن حرف زدنش کاملا عامرانه و تحکم آمیز بود.

به اطرافم نگاه کردم دیدم پدر و مادر ها عین خیالشان هم نیست و از توهین هایی که مربی به بچه می کرد و کتک هایی که می زند نه تنها ناراحت نبودند شاید فکر می کردند خوبه حالا بچه قدر ما را بیشتر می داند.

در خانه از دختر پرسیدم به نظرت رفتار امروز مربی ژیمناستیکت چطور بود؟

گفت: خوب بود. امروز عصبانی نشد.

من تازه به عمق فاجعه پی بردم.

فردای آنروز رفتم پیش مدیر باشگاه و گفتم که از رفتار مربی تان ناراضی هستم و باید با بچه ها با احترام و ادب و تشویق رفتار شود به دلیل شرایط سنی بچه ها و نیازها آنها به تشویق و احترام.  حتی اگر از دید بازاریابی و مشتری مداری هم به مسئله نگاه شود  باز هم این امر صادق است.

مدیر باشگاه در حالی که از حرفهای من ناراحت شده بود  ولی به روی خود نیاورد. گفت که خوب پس مورد خاصی نبوده است ولی چشم سعی می کنیم بیشتر رعایت کنیم. از توضیحاتتان ممنون هستم. ولی  ما تجربه داریم در ورزش ژیمناستیک تا تنبیه و اجبار نباشد بچه پیشرفت نمی کند.

من هم که از اول می دانستم نمی توان نظر و باور یک فرد را به این راحتی عوض کرد تصمیم گرفتم که یک باشگاه مناسب پیدا کنم.

تنبیه ورزشکاران توسط مربیان، آیا قانونی است یا جرم است؟

مربیان، معلمان ورزشی، کُچ‎ها و سرپرستان تیم‎ها گاهی در راستای مدیریت بر ورزشکاران زیر نظر خود و برای عمل به تکلیف محوری حفظ سلامتی ورزشکاران، ممکن است تنبیه بدنی را نیز به عنوان یک ابزار، لازم بدانند و از آن استفاده کنند.
از این رو پرسشی که در این باره مطرح می‎باشد و باید پاسخ داده شود این است که آیا تنبیه بدنی ورزشکاران از نظر حقوقی مجاز است یا خیر؟ پاسخ کوتاه، این است که معلم‎های ورزشی و مربیان، حق ندارند ورزشکاران را تنبیه بدنی نمایند و تنبیه ورزشکاران، موجب مسئولیت حقوقی برای ایشان خواهد بود مگر در موارد خاص و استثنایی که قانون اجازه داده است. پس حکـم کلی در این باره این است که؛ عـلی‎الاصول تنبیه بدنی در همۀ موارد به جـز موارد استثنا، ممنوع می‎باشد.

اما در این باره، توضیحاتی نیاز است. از سویی گفتیم برابر قانون، مربیان و معلمان ورزشی، حق تنبیه شاگردان خود را ندارند. ولی از سوی دیگر، در حقوق ورزشی، پی در پی گفته می‎شود؛ وظیفۀ مراقبتی مربیان ورزشی نسبت به سلامتی شاگردان، اصل و محور است و بر سایر تکالیف تقدم دارد. با این وصف این تعارض پیدا می‎شود که اگر اصل، لزوم مراقبت از سلامتی ورزشکاران است آیا برای رعایت آن، مربی می‎تواند در مواردی که ضرورت دارد در جهت پیشگیری از بروز خطرات، ورزشکاری را که با کارها و رفتارهای نادرست خود و با اصرار بر آن، سلامتی خود یا دیگران را به خطر می‎اندازد تنبیه کند؟ برای مثال فرض کنید در کلاس آموزش تکواند، یکی از تکواندوکاران دارای کمربند زرد در ردۀ خردسالان، اصرار بر مبارزه با یکی از کمربندهای مشکی ردۀ نوجوانان را داشته باشد و علیرغم تذکرات مربی، او همچنان با صحبتهای تحریک آمیز خود از تکواندوکار کمربند مشکی دعوت به مبارزه می‎کند و حتی گـاهی در حین تمرینات عمومی، ضـربه‎ای هم به تکواندوکار کمربند مشکی می‎زند و چون به مقصـود خود نمی‎رسد، خطاب به او واژه‎های نامنـاسب و حتی رکیک هم بکار می‎برد. در این مثال اگر مربی تشخیص داد، تنها راه چاره برای بازداشتن چنین شاگردی از اقدامات خطرناک و خلاف مقررات، تنبیه بدنی است،آیا می‎تواند او را تنبیه کند و قانون چنین اجازه‎ای می‎دهد؟
بند 1 ماده 59 قانون مجازات اسلامی پیشین، گفته: « اقدامات والدین و اولیاء قانونی و سرپرستان صغار و محجورین که به منظور تأدیب و محافظت باشد، جرم محسوب نمی‎شود». اگر چه این ماده قانونی ظاهراً اجازه تنبیه را داده اما آنگونه که پیداست این اجازه، محدود و مشروط است. یعنی اولاً در بارۀ کسانی می‎باشد که تحت سرپرستی هستند و از نگاه حقوقی و در ورزش، شامل کسانی می‎شود که به سن بلوغ نرسیده‎اند. بنابراین، تنبیه یا تأدیب کسی که به سن بلوغ رسیده، مجاز نیست و قانونی هم نمی‎باشد. ثانیاً در موردی هم که قانونگذار تنبیه را مجاز شمرده، شرط نموده که باید در حد متعارف باشد و اگر از حد متعارف خارج شد، موجب مجازات است. ضمن اینکه اصولاً تنبیه موضوع این قانون، تنبیهی است که آسیب بدنی داشته باشد و آثار آن بصورتی باشد که در غیر از مواردی که قانون اجازه داده، جرم به شمار آید. از این رو می‎توان استنباط نمود که برای اعمال تنبیهات خفیف و بدون آثار بدنی، منعی وجود ندارد هرچند قاعدتاً این نوع تنبیهات هم باید در راستای اصلاح و تأدیب باشد.

پس، مربیان و معلمان ورزشی، حق تنبیه بدنی یا تأدیب هنرآموزان خود را ندارند. مگر در موارد استنثا و با رعایت شرایط پیش بینی شده در قانون. موارد استثناء هم چون باید حد متعارف،رعایت شود و برای تادیب و محافظت اجرا گردد و فقط در مورد کسانی که به سن بلوغ نرسیده‎اند مجاز دانسته شده، نمی‎تواند بسادگی امر مجاز به شمار آید. از این رو اگر مربیان و معلمان ورزشی، تنبیهی را اعمال کنند و شاگرد یا خانواده او شاکی شوند، بار اثبات اینکه تنبیه بدنی برای تادیب و محافظت بوده و در حد متعارف هم انجام شده بر عهدۀ مربی قـرار می‎گیرد و براین پایه، تنبیه‏کننده،در برابر قانون، برای توجیـه تنبیه، نمی‎تواند موضع محکم داشته باشد.

نتیجه اینکه به هر حال، تنبیه بدنی که باعث آسیب دیدگی ورزشکار شود، می‎تواند برای مربی مسئولیت کیفری در پی داشته باشد. پس باید از بکار بردن ابزار تنبیه، پرهیز نماید. ضمن اینکه اگر در مواردی هیچ چاره‎ای جز اعمال تنبیه بدنی نبود باید توجه داشته باشند که تنبیهی که بکار می‎برند حتماً متعارف باشد و منجر به آسیب بدنی هم نشود. افزون بر اینکه شخصیت ورزشکار را هم از لحاظ جسمی و روحی مدنظر قرار داده و از همه مهمتر به ماهیت خطایی که ورزشکار مرتکب شده نیز باید توجه جدی نمایند. زیرا آنگونه که اشاره شد، از نظر قانون، تنبیه باید به منظور تادیب و محافظت اعمال گردد. یعنی خطاها و تخلفاتی مستوجب تنبیه هستند که انجام آنها از سوی ورزشکار در تعارض با امر تادیب و سبب نقض اصل محافظت و مراقبت از سلامتی ورزشکاران باشد. روشن است، مربیان و معلمان ورزشی حق ندارند ورزشکاران را به بهانه‎های واهی و غیر قابل توجیه قانونی، تنبیه بدنی نمایند.

دکتر محمد احسنی فروز
مسئول کمیته قضایی فدراسیون

منبع: فدراسیون تکوندو

تعارض اختیار تنبیه معلمان تربیت بدنی با ممنوعیت آن در آموزش و پرورش

وزارت آموزش و پرورش همواره در باب تنبیهات بدنی حساس بوده و بر ممنوعیت آن از طریق صدور بخشنامه ها تاکید داشته است.در تعارض میان اختیار قانونی تنبیه و ممنوعیت بخشنامه ای آن باید گفت که مرجع وضع قانون قوه مقننه و مرجع صدور بخشنامه قوه مجریه است که با توجه به اصل پنجاه و هفتم قانون اساسی که قائل به تفکیک قوا گردیده و نیز اصل یکصد و هفتاد آن(قضات دادگاه ها مکلفند از اجرای تصویب نامه و آئین نامه های دولتی که مخالف با قوانین و مقررات اسلامی یا خارج از حدود اختیارات قوه مجریه است خودداری کنند و هر کس میتواند ابطال اینگونه مقررات را از دیوان عدالت اداری تقاضا کند.)میتوان گفت که بخشنامه های موصوف در مورد معلمین ورزش قابلیت اجرایی ندارد و سایر معلمین را شامل میشود.از نظر کم و کیف وظایف معلمین ورزش با سایر معلمین نیز قبول چنین تبعیضی کاملا منطقی است.کوچکترین تعلل معلم ورزش در مراقبت از دانش آموزان در زنگ ورزش و به خصوص در ورزشهایی مانند شنا،ژیمناستیک و امثال آنها منجر به حادثه ای ناگوار خواهد شد و این در حالی است که دروس نظری مانند ریاضی ، فیزیک ،ادبیات و... متضمن خطری برای سلامت دانش آموزان نیست تا بتوان معلمین مربوطه را مکلف به مراقبت دانست و در شمول بند 1 ماده 59 ق.م.ا قرار داد.

قانون مجازات اسلامی در ماده59مقرر می دارد:

اقدامات زیر جرم محسوب نمی شود

1.اقدامات والدین و اولیاء قانونی و سرپرستان صغار و محجورین که به منظور تأدیب یا حفاظت آنها انجام شود مشروط به این که اقدامات مذکور در حدود متعارف تأدیب و محافظت باشد.

منبع:  وبلاگ یادداشهای یک معلم تربیت بدنی

ظاهرا طبق قانون مربیان ورزشی حق تنبیه بدنی دارند!!!!!

تنبیه‌ بدنی دانش‌آموزان همچنان در مدارس جرم است اما در باشگاها مجاز است.

وزارت آموزش‌ و پرورش با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد:‌ با مرتکبین تنبیه بدنی براساس قوانین و آیین‌نامه‌های مصوب برخورد جدی می‌شود. ....تنبیه بدنی از نظر مقررات و قوانین آموزش و پرورش ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبین تنبیه بدنی براساس قوانین و آیین نامه‌های مصوب برخورد جدی شده و می‌شود.

چه کسی مسئول رسیدگی به وجود تنبیه بدنی و توهین به کودکان در باشگاه ها می باشد؟

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

تاثیر تنبیه بدنی و قوانین سختگیرانه در مدارس

لطفا فیلم را مشاهده کنید.

شنا بهترین ورزش برای کودکان

 فوق‌تخصص ارتوپدی کودکان گفت: بهترین ورزش برای کودکان بالای ۴ سال شناست و ژیمناستیک نیز برای کودکان بالای ۹ سال پیشنهاد می‌شود.

به گزارش شفقنا به نقل از سلامت نیوز، فرهنگ غنی پور در مورد درد رشد کودکان اظهار داشت: دردهایی که بعد از فعالیت‌های روزانه کودک و بالا و پریدن‌ها به وجود می‌آید به درد رشد معروف هستند.

فوق تخصص ارتوپدی کودکان گفت: این درد اغلب در اندام تحتانی مثل مفصل زانو، مچ پا شایع است.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: کودک در پی درد رشد نیمه‌های شب از خواب بیدار شده، احساس درد در نواحی که گفته شد می‌کند که می توان برای آرام کردن کودک از جنبه روانی، موضع را اندکی ماساژ داد که کودک با ماساژ آرام می‌شود.

وی ادامه داد: استفاده از پمادها نیز می‌تواند کودک را تا حدی آرام کند.

غنی پور تصریح کرد: اگر دردهای عضلانی یا استخوانی با ماساژ ساده و استفاده از پمادها برطرف نشد و بی‌حرکتی موقتی نیز داشت باید حتماً توسط پزشک بررسی شود.

فوق تخصص ارتوپدی کودکان در پاسخ به پرسش فارس در مورد بهترین نوع ورزش برای کودکان اظهار داشت: در کودکان بالای 3-4 سال شنا بهتری گزینه است و ژیمناستیک به کودکان بالای 9 سال پیشنهاد می‌شود.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: اگر کودکان در زیر سن 9 سالگی به ورزش ژیمناستیک بپردازند اکثراً عضلانی می‌شوند چرا که محل رشد استخوانی صدمه دیده و بسته می‌شود؛ بنابر این انجام این ورزش به کودکان زیر 9 سال توصیه نمی‌شود.

منبع:  شفقنا

چگونه باید ورزش مناسب را برای کودکان انتخاب کرد؟

کودکان سالم با ورزش مناسب
همه پدران و مادران به این امر واقفند که انجام حرکات ورزشی نه تنها برای سلامت کودک مفید است بلکه باعث رشد مهارت های اجتماعی او گردیده و نیز اعتماد به نفس او را افزایش می دهد و از این رو مایل هستند تا فرزندشان به فعالیت های ورزشی بپردازد اما اغلب آنها نمی دانند که چه ورزشی برای کودکشان مناسبتر است و از چه زمانی باید او را تشویق به ورزش کردن نمود؟
 

علاقه کودک را مد نظر قرار دهید
مهمترین و بهترین معیار برای انتخاب یک رشته ورزشی مناسب در وهله اول اشتیاق و علاقه کودک می باشد. پس باید در ابتدا توجه کنید که او چه رشته ورزش را دوست دارد. توجه داشته باشید علاقه او در این میان نقش مهمی را بازی می کنید زیرا باعث تقویت انگیزه او گردیده و باعث می شود که موفق تر عمل کند. اما اگر فرزندتان به ورزش خاصی علاقه داشت و شما برعکس به او رشته دیگری را تحمیل نمودید باید منتظر باشید که هر لحظه کودکتان آن را رها نماید و یا اصولاً منتظر هیچ گونه پیشرفتی از سوی او نباشید. پس حتی اگر احساس می کنید و می دانید که این علاقه، علاقه ای گذرا و موقتی است. باز به فرزندتان اجازه دهید که آن را تجربه نماید. گاهی اوقات زمان لازم است تا کودک ورزش مورد علاقه اش را کشف کند.

بر اساس مشکلات شخصیتی کودک ورزش مناسب را انتخاب کنید
در بعضی از کودکان که دچار مشکلاتی در بعضی از زمینه ها هستند مانند کمبود اعتماد به نفس، شرم و خجالت و... انجام یک فعالیت ورزشی مناسب می تواند به رشد این وجود شخصیتی آنها کمک نماید. بنابراین در اینجا لازم است که پدر و مادر ابتدا در پی کشف معضل و کمبودی که کودک از آن رنج می برد باشند و بعد با پیشنهاد ورزش مناسب به او کمک نمایند تا بر آن غلبه کند به عنوان مثال اگر کودک بسیار خجالتی و کمروست ورزش جمعی مانند فوتبال بسکتبال و والیبال به او کمک خواهد کرد تا بر این مشکل فائق شده و مهارت های اجتماعی او را بهبود خواهد بخشید. یا برای کودکی که کمی تهاجمی و خشن است، انجام ورزش هایی مانند جودو و کاراته که باعث تخلیه شدن این انرژی و خشم می گیرد توصیه می شود. حتی والدین عزیز می توانند برای انتخاب رشته ورزشی مناسب با یک مشاور مشورت نمایند.

سن کودک را مد نظر قرار دهید
سومین معیار برای انتخاب یک رشته ورزشی مناسب سن کودک است. شما به عنوان پدر و مادر و بزرگتر باید آگاه باشید که فرزندتان هنوز توان جسمانی زیادی برای بعضی از ورزش های سنگین ندارد و یا هنوز قادر نیست ورزش هایی سنگین ندارد و یا هنوز قادر نیست ورزش هایی را که جمعی بوده و انجام آنها مستلزم داشتن روحیه همکاری و هم زمانی و تعادل و توازن بین اعضای گروه می باشد انجام دهد. (برای سنین پایین ورزش باید آموزشی باشد مانند شنا، ژیمناستیک و... که دراین سن کودک با مقدمات آن آشنا می گردد لازم به ذکر که او می تواند از سن پنج سالگی انجام این فعالیت ها را آغاز نماید.)
از سن پنج سال به بعد چه ورزش هایی را می تواند انجام دهد
تقریباً در این سن کودکان می توانند همه رشته های ورزشی به جز ورزش-هایی مانند تنیس و پینگ پنگ را که در آنها از راکت استفاده می شود و باید هر دو دست چپ و راست به کار گرفته شوند انجام دهند.

در سن هشت تا نه سالگی
کودک علاوه بر ورزش هایی که قبلاً گفته شد می تواند در دوره آموزشی ورزش های تنیس و پینگ پنگ ثبت نام نماید.

از انجام چه ورزش هایی باید اجتناب نمود
بدن سازی، وزنه برداری، پرورش اندام و خلاصه تمام ورزش هایی که در آنها روی ماهیچه و عضلات کار می کنند برای کودکان زیانبار هستند باید توجه داشته که این ورزش ها به طور کلی برای همه مضر هستند مخصوصاً برای کودکان زیرا به نحو غیر قابل جبرانی به غضروف هایی که در انتهای هر ماهیچه هستند آسیب می رسانند.

  مهرانه سنبلی – کارشناس زبان و ادبیات فرانسه

منبع: نمناک

تنبیه بدنی بازیکن موجب اخراج سرمربی

سرمربی تیم پایه های نیوکاسل به خاطر تنبیه بدنی یکی از بازیکنانش در بازی با ساندرلند از کار اخراج شد.

ویلی دوناچی، سرمربی رزروهای نیوکاسل به بازیکن ۱۹ ساله تیمش به خاطر اشتباه در خط دفاع شوک وارد کرد! اشتباه این مدافع باعث شکست ۲ بر صفر نیوکاسل مقابل ساندرلند شد.

این شوک سرمربی از چشم مسئولان نیوکاسل دور نماند و باعث شد دوناچی از کار بیکار شود. دوناچی از سال ۲۰۰۹ با تیم های پایه نیوکاسل کار می‌کند و ۶۹ بار هم روی نیمکت نشسته است. با این حال نیوکاسلی‌ها رفتار او را در بازی ناپسندانه دانستند و به کار او در تیم خاتمه دادند.

پیش از این در لیگ خودمان تنبیه بازیکن را شوک نامگذاری کرده بودند و از کنار آن به راحتی گذشتند. با این حال می‌بینید انجام چنین کارهایی در زمین مسابقه می‌تواند چه عواقبی برای مربیان در دنیا داشته باشد. آن هم در سطح اول فوتبال دنیا.

منبع: بانک ورزش

جملاتی از دکتر هولاکویی

زمانی که یکی از بچه ها را تنبیه میکنید، اگر مقابل بچه های دیگرتان باشد حتی اگر به خاطر دفاع از فرزندتان باشد؛ فرزندی که شاهد تنبیه است آسیب بیشتری خواهد خورد حتی اگر در ظاهر از این قضیه خوشحال باشد.

----------------------

دخترانی که در نوزادی زیاد گریه کرده اند، یا والدین سختگیر دارند، اگر والدینشان از آنها انتظار سکوت و احترام دارند، تنبیه بدنی شده اند یا به ندرت در آغوش گرفته شده اند، بلوغ زودرس خواهند داشت. محققان گمان میبرند به دلیل استرس، هورمونهای جنسی زودتر فعالیت خود را شروع میکنند.

------------------------

ما سالها سعی کرده ایم به پسرمان بیاموزیم آدم مهمی شود و به دخترمان آموخته ایم زن آدم مهمی شود و این فاجعه است. ما باید فرزندانمان را خودکفا بار بیاوریم تا به نیازهای خود پاسخ دهد و هرگز به خاطر نیازهای فیزیکی و روانی خود به هیچ خفت و خواری تن ندهد.

----------------------

زمانی از تنبیه و ترس و کنترل برای تربیت کودکان استفاده میکردند که معتقد بودند که انسان موجودی بد و گناهکار و معلون و محکوم است. امروزه تعلیم و تربیت یعنی مراقبت از زندگی در حال رشد است.

-----------------------

روزی که بعد از تکرار چند بار به فرزندمان میگوییم صد بار به تو گفتم، یا بعد از یک ربع انتظار به او میگویید دو ساعت منتظرت بودم در حقیقت، واقعیت را واژگون میکنیم و این نقطه مقابل نظم است

----------------------

پدر و مادری در پرورش و تعلیم و تربیت فرزندانش موفق است که فرزندش هر روز کمی و فقط کمی از دیروز بهتر باشد و رکورد خود را بشکند نه رکورد دیگران را.

----------------------

یکی از بدترین، اشتباه ترین، اسیب زننده ترین حرفها این است که بگویید "من که بهت گفته بودم". این حرف رو به هیچ کس نگویید مخصوصا به فرزندتان.

وقتی به کسی میگویید من که گفته بودم یعنی:
١) تو نمیفمهی 
٢) من از توبیشتر میفهمم 
٣) از این به بعد به حرف من گوش کن 
٤) حق اشتباه نداری 
٥) من خوشحالم به حرف من رسیدی
٦) و حقت هست که به دردسر افتادی! 
که به مرور فرد را دچار احساس گناه و خشم فروخورده میکند

در حالی که پیام ما باید این باشد:

همه اشتباه میکنند
هر اتفاقی بیافتد من در کنار توام
کمکت خواهم کرد نگران نباش
شکست و اشتباه معنی اش ان نیست که تو نمیفهمی یا انسان بدی هستی

----------------------

کودک فقط با بازی و تحرک رشد میکند، با خیره شدن به صفحه دیجیتالی فقط مغز آسیب میبیند. تماشای تلویزیون زیر دو سال باعث آسیب و مرگ سلولهای مغزی کودک میشود

----------------------

از فرزندانتان دانشمند نسازید

بزرگترین دلیل گذاشتن کودکان در کلاسهای مختلف ترسی است که والدین از عقب ماندن فرزندشان از دیگر بچه ها دارند. 
اما چرا نباید از فرزندانمان دانشمند بسازیم.
١. یک سال اول زندگی کودک تنها بر پایه حس میباشد. بین یک تا شش سال زندگی کودک بر پایه احساس و تخیل میباشد. نیاز کودک در شش سال اول پرورش تخیل و احساسات کودک یا همان هوش هیجانیست و کودک تنها و تنها از طریق بازی رشد سالم روانی خواهد داشت.
٢. عقل که پایه آموزش های علمیست از حدود شش سالگی کم کم به وجود می آید، کودک تخیل را کم کم رها میکند و به سمت علم خواهد رفت. قبل از شش سالگی چون مغز رشد کافی برای فهم مفاهیم علمی ندارد آسیب به احساسات کودک که نیاز به رشد دارند خواهد زد.
٣. اگر فرزند دو یا سه ساله شما تمایل به خواندن و نوشتن دارد بزرگترین دلیل، دیدن خوشحالی والدین است که حکم تشویق برای کودک دارد. همانگونه که ما تمام سعی خود را میکنیم فرزندانمان را از بیشتر جنبه های دیگر زندگی مانند رابطه جنسی دور نگه داریم چون واقف به آسیب هستیم چرا آنها با دانشمند ساختن به دنیای بزرگسالان پرت مکنیم!
٤. بازی کردن به کودک قوانین طبیعت و کشف دنیا و توانایی های خود را میآموزد که هیچ علمی انرا به کودکان نخواهد اموخت.
٥. کودکانی که وقت خود را به جای احساس و تخیل صرف آموزش علمی میکنند تبدیل به موجودات خارق العاده یی میشوند که سر بزرگ اما دستان کوچک دارند. کودکی که به جای بازی پشت میز کلاس زبان نشسته و به جای اینکه با مداد نقاشی بکشد الفبا را آموخته رشد سالم روانی که بین یک تا شش سال اول باید اتفاق بیافتد از دست خواهد داد.
٦. ریسک بزرگی وجود دارد به دلیل اضطرابی که آموزش زودرس به کودکان میدهد باعث شود اضطراب با درس خواندن گره بخورد و کودک برای همیشه با آموزش و درس به مشکل بخورد.
٧. رقابت زیر شش سال باعث ایجاد حسادت و اضطراب در کودکان خواهد شد. رشته های انفرادی مثل ژیمیناستیک و باله به کودکی که باید در رابطه همکاری و بازی با دیگران رشد کند ویژگی های کودکان خودشیفته و کمال پرستی را خواهد آموخت.
٨. احساسات خود را فرافکنی نکنیم. اینکه کودکم خوشحال است پشت میز بنشیند به جای آنکه بازی کند. یا مورد آموزش اکادمیک قرار بگیرد وقتی میتواند از خلاقیتش استفاده کند تنها احساسات شخصی ماست که به بچه ها تعمیم میدهیم.
٩. کودکان همین چند سال را برای بازی و شادی وقت دارند. این تصور شما به عنوان یک بزرگسال است که کلاسهای مختلف کودکتان را از خوشحالی کودکی دور نمیکند، زمانی متوجه میشوید که هیچ راهی برای پس دادن کودکی آنها نیست.
١٠. زندگی اکر برای شما رقابت و دویدن اما هرگز نرسیدن و ترس از عقب ماندن از بقیه است این وحشت را به کودکان تحمیل نکنید.
١١. کودکان را وسیله پز دادن نکنید. پز دادن با کودک از آنها موجوداتی خالی با ظاهری پف کرده خواهد ساخت که همان خودشیفتگیست.
١٢. از کودکی فرزندتان را تحت فشار برای رفتن به مدارس نمونه نکنید. 
١٣. کودک شاد امروز انسان خوشبخت فرداست. کودک دانشمند امروز، انسان مضطرب فرداست که شانس پیشرفت در بسیاری از زمینه های احساسی رو از دست داده.
١٤. کودکی که خواندن و نوشتن بلد است و به کلاس اول میرود تنها بی حوصله گی و خستگی را از سال اول میاموزد.
١٥. خام تبلیغات صاحبان مهد کودک، یا کلاسهای آموزشی نشوید که میتوانند از فرزند شما نابغه بسازند و با آسیب به فرزندتان جیب آنها را پر پول نکنید.
١٦. شش سال اول زندگی کودک تحرک مهمترین دلیل رشد است، کودکان را به جای پارک پشت میز ننشانید.
١٧. هر نوع آموزشی با بازی و تحرک و شادی برای کودک بسیار عالیست. میتوانید هر آنچه که لازم میدانید را با بازی به فرزندتان بیاموزید.
١٨. کودکان بین دو تا سه سالگی حتما باید مهد رفتن را آغاز کنند. تمام زندگی کودک بین دو تا شش سالگی بازی همبازی و اسباب بازیست.

منبع:

وبلاگ روانشناسی شفای درون